ΑΡΧΕΙΟ ΛΟΥΛΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ
Τα αρχειακά κατάλοιπα της Λούλας Αναγνωστάκη, μαζί με εκείνα του Γιώργου Χειμωνά, παραχωρήθηκαν στο Εργαστήριο Νεοελληνικής Φιλολογίας στις 15 Μαΐου 2018 από τον γιο τους, συγγραφέα Θανάση Χειμωνά. Τα αρχειακά κατάλοιπα της Αναγνωστάκη περιλαμβάνουν χειρόγραφο και έντυπο υλικό (κυρίως προγράμματα θεατρικών παραστάσεων και αποκόμματα εφημερίδων). Το χειρόγραφο υλικό αφορά θεατρικά κείμενα, σημειώματα και επιστολές. Υπάρχουν επίσης πολλές φωτογραφίες της ίδιας και προσώπων του οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντός της, όπως και πολλές κασέτες ήχου και βιντεοκασέτες.
Η Λούλα Αναγνωστάκη (Θεσσαλονίκη 1931-Αθήνα 2017), ήταν μια σημαντική συγγραφέας θεατρικών έργων, μικρότερη αδελφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, σύζυγος του πεζογράφου Γιώργου Χειμωνά και μητέρα του συγγραφέα Θανάση Χειμωνά. Πρωτοεμφανίστηκε ως συγγραφέας με τρία θεατρικά μονόπρακτα στο «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν. Τα έργα παραστάθηκαν το 1965 με τον γενικό τίτλο Η πόλη (τριλογία: Η πόλη, Η διανυκτέρευση, Η παρέλαση). Το «Εθνικό Θέατρο» ανέβασε στη συνέχεια τον Φεβρουάριο 1967 το έργο Η συναναστροφή. Ακολούθησαν παραστάσεις στο «Θέατρο Τέχνης» με τα έργα Αντόνιο ή το Μήνυμα (1972), Η νίκη (1978), Η κασέτα (1982), Ο ήχος του όπλου (1987), θεατρικά έργα που γνώρισαν σημαντική επιτυχία και εξακολουθούν να παίζονται στις θεατρικές σκηνές. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη - Κώστα Καζάκου ανέβασε το έργο Διαμάντια και μπλουζ (1990), σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου. Ακολούθησαν τα Ταξίδι μακριά (1995) από το «Θέατρο Τέχνης», σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή, και το μονόπρακτο Ο ουρανός κατακόκκινος (1998) από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη. Το 2003 η «Νέα Σκηνή» παρουσίασε το τελευταίο έργο της Σ' εσάς που με ακούτε, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή. Συνολικά τα έργα της παρουσιάστηκαν από πολλούς θιάσους στην Αθήνα, στην ελληνική περιφέρεια και στο εξωτερικό (Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, Γερμανία, Κύπρος, Ισπανία, ΗΠΑ, κ.ά.). Έφυγε από τη ζωή στις 8 Οκτωβρίου 2017 και η κηδεία της έγινε με δημόσια δαπάνη στο Πρώτο Νεκροταφείο.
Η Λούλα Αναγνωστάκη είναι η σημαντικότερη γυναίκα συγγραφέας του ελληνικού θεάτρου, αποτυπώνοντας στα έργα της τις τραυματικές μεταπολεμικές εμπειρίες και τα σύγχρονα προβλήματα της νεοελληνικής καθημερινότητας, τα αδιέξοδα της καταναλωτικής κοινωνίας, την έλλειψη επικοινωνίας και τον ατομικό εγκλεισμό.