ΑΡΧΕΙΟ ΡΙΤΑΣ ΜΠΟΥΜΗ ΠΑΠΠΑ
Το αρχείο της Ρίτας Μπούμη Παππά, μαζί με εκείνο του συζύγου της Νίκου Παππά, είναι τα παλαιότερα αρχεία που βρίσκονται στη διάθεση του Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Ε.Κ.Π.Α. Παραχωρήθηκαν κατά τη δεκαετία του 1990 με την ευγενική φροντίδα του καθηγητή Καρόλου Μητσάκη, φίλου της οικογένειας Παππά. Το αρχείο της Μπούμη Παππά περιλαμβάνει χειρόγραφο και έντυπο υλικό (βιβλία, περιοδικά και αποκόμματα εφημερίδων). Το χειρόγραφο υλικό αφορά λογοτεχνικά κείμενα και μεταφράσεις, σημειώματα και επιστολές της Μπούμη Παππά, όπως και επιστολές άλλων προσώπων προς τη Μπούμη Παππά. Υπάρχουν επίσης προσωπικά χειρόγραφα τεκμήρια και προσωπικά αντικείμενα.
Η Ρίτα Μπούμη-Παππά γεννήθηκε στη Σύρο το 1906 και πέθανε στην Αθήνα το 1984. Υπήρξε σημαντική ποιήτρια και μεταφράστρια, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ιταλική λογοτεχνία. Από το 1920 διέμεινε και σπούδασε Φιλολογία και Παιδαγωγικά (μοντεσοριανή μέθοδο) στις Συρακούσες. Το 1936 παντρεύτηκε με τον λογοτέχνη Νίκο Παππά με τον οποίο έζησε ώς το τέλος της ζωής της. Ανέπτυξε σημαντική δράση στην έκδοση και την κυκλοφορία λογοτεχνικών περιοδικών, ήταν αρχισυντάκτρια του περιοδικού Ιόνιος Ανθολογία (από το 1929) και εκδότρια του περιοδικού Κυκλάδες (1930-1932) και επίσης συνεργάστηκε στενά με τον σύζυγό της στην έκδοση της Εφημερίδας των ποιητών (1956-1958). Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1929 και είχε μια μακρά ποιητική πορεία με την έκδοση 15 ποιητικών συλλογών: Τραγούδια στην αγάπη (1930), Οι σφυγμοί της σιγής μου (1935), Το πάθος των σειρήνων (1938), Δεκέμβρης 1944 (1945), Καινούργια χλόη (1952), Ο παράνομος λύχνος (1952), Το ρόδο της Υπαπαντής (1960), Λαμπρό φθινόπωρο (1961), Ανθοφορία στην έρημο (1962), Χίλια σκοτωμένα κορίτσια (1963), Δεν υπάρχει άλλη δόξα (1964), Η σκληρή αμαζόνα (1964), Σκιούμα (1965), Φως ιλαρόν (1966), Μόργκαν Ιωάννης, Ο γυάλινος πρίγκιπας και οι μεταμορφώσεις του (1976). Το έργο της απέσπασε σημαντικές τιμητικές διακρίσεις από την αρχή ώς το τέλος της λογοτεχνικής της σταδιοδρομίας: Α΄ Έπαινος της Ακαδημίας Αθηνών (1935), Α΄ Βραβείο Εθνικής Αντίστασης (1945), Διεθνές Βραβείο Συρακουσών (1949), Βραβείο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (1965), Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976). Τιμήθηκε επίσης από την Ακαδημία του Βουκουρεστίου. Ποιήματά της μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, ισπανικά, ουγγρικά, σερβικά, πολωνικά, αλβανικά, πορτογαλικά.
Η Ρίτα Μπούμη-Παππά εντάσσεται χρονικά στους μεσοπολεμικούς λογοτέχνες. Η γραφή της χαρακτηρίζεται αρχικά από μια ενδιαφέρουσα γυναικεία ματιά, η γλώσσα της έχει έντονα τα στοιχεία του αισθησιασμού και του λυρισμού. Μετά τον Πόλεμο, επηρεασμένη από την κατοχική Αντίσταση και την αριστερή ιδεολογική στράτευση, η ποίησή της απέκτησε πολιτικό και κοινωνικό προβληματισμό για να καταλήξει σε μακρόστιχα συνθετικά ποιήματα με συμβολικό κυρίως χαρακτήρα.